• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تحیر نمرود (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



احتجاج ابراهیم علیه‌السّلام به آوردن خورشید از مغرب، موجب تحیر نمرود بود.



نمرود یکی از پادشاهان جبار بابل است که به شجاعت و قهرمانی معروف بوده و معاصر حضرت ابراهیم (ع) می‌زیسته و به نجوم اعتقاد زیادی داشته است. منجّمین به او می‌گویند در مملکتش پسری متولد می‌شود که ملکش را از دست او خارج می‌کند، پس دستور می‌دهد تا هر مولود پسری که به دنیا می‌آید را بکشند.
[۱] شبستری، اعلام قرآن، ص۹۸۷.

از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که فرمود: «چهار کس پادشاهی روی زمین را به دست آوردند که دو نفرشان مؤمن و دو نفرشان کافر بودند: اما دو نفر مؤمن سلیمان بن داود و ذوالقرنین بودند و اما دو نفر کافر نمرود و بخت نصر بودند ...»
به نقل از حضرت علی (علیه السلام) اوّلین کسی که بعد از حضرت نوح(ع) سکه‌های دینار و درهم را ساخت، نمرود بن کنعان بود.


الم تر الی الذی حاج ابراهیم فی ربه... قال ابرهیم فان الله یاتی بالشمس من المشرق فات بها من المغرب فبهت الذی کفر والله لایهدی القوم الظـلمین.(آیا ندیدی (و آگاهی نداری از) کسی (نمرود) که با ابراهیم در باره پروردگارش محاجه و گفتگو کرد؟ زیرا خداوند به او حکومت داده بود؛ (و بر اثر کمی ظرفیت، از باده غرور سرمست شده بود؛) هنگامی که ابراهیم گفت: «خدای من آن کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند.» او گفت: «من نیز زنده می‌کنم و می‌میرانم!» (و برای اثبات این کار و مشتبه‌ساختن بر مردم دستور داد دو زندانی را حاضر کردند، فرمان آزادی یکی و قتل دیگری را داد) ابراهیم گفت: « خداوند، خورشید را از افق مشرق می‌آورد؛ (اگر راست می‌گویی که حاکم بر جهان هستی تویی،) خورشید را از مغرب بیاور!» (در اینجا) آن مرد کافر، مبهوت و وامانده شد. و خداوند، قوم ستمگر را هدایت نمی‌کند.)

۲.۱ - تفسیر آیه

کلمه" محاجه" که مصدر فعل ماضی" حاج" است به معنای ارائه حجت و دلیل در مقابل حجت خصم و طرف مقابل، و اثبات مدعای خود یا ابطال حجت خصم است، و کلمه" حجت" در اصل به معنای قصد بوده و بعدا در اثر کثرت و غلبه استعمال، در" به کرسی نشاندن مقصد و مدعا"، به کار رفت و کلمه" فی ربه" متعلق است به فعل" حاج" و ضمیر آن هم به ابراهیم بر می‌گردد چون جمله بعدی که می‌فرماید: " ربی الذی یحیی و یمیت" بیانگر همین معنا است. و این کسی که با ابراهیم در خصوص پروردگار ابراهیم بحث و محاجه می‌کرده پادشاه معاصر او یعنی نمرود بود و بنا به گفته تاریخ و روایات یکی از سلاطین بابل قدیم بوده است. با دقت در سیاق آیه و در مضمون آن و مقایسه اش با آنچه امروز و همه روزه در میان بشر جریان دارد، معنای آیه به دست می‌آید که محاجه و بگومگویی که در این آیه، خدای تعالی از ابراهیم ع و پادشاه زمانش نقل کرده بر چه چیز بوده است.


۱. شبستری، اعلام قرآن، ص۹۸۷.
۲. صدوق، محمد بن علی، الخصال، ج۱، ص۲۵۵.    
۳. صدوق، محمد بن علی، علل الشرائع، ج‌۲، ص۵۹۶.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۵۸.    
۵. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۲، ص۵۳۳.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۴۴۰، برگرفته از مقاله «تحیر نمرود».    


رده‌های این صفحه : تحیر | موضوعات قرآنی | نمرود




جعبه ابزار