بلعیدن (فقه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بلعیدن به معنای فرو بردن چیزى از
حلق بدون جویدن است.
از این عنوان، به مناسبت در باب
حدود و
دیات سخن گفته شده است.
از شرایط جریان
حد سرقت ، برداشتن مال، از
حرز مى‌باشد. حال اگر كسى مالى را كه در
حد است داخل
حرز ببلعد، سپس خارج شود، چنانچه مال به سرقت رفته با بلعیدن از بین برود، دست
دزد قطع نمى‌شود؛ امّا اگر از بین نرود، مانند
لؤلؤ در صورتى كه برحسب عادت، امكان بیرون آمدن آن باشد، از مصادیق
سرقت از
حرز، به شمار رفته، حدّ
دزدی بر او جارى مى‌شود ولى اگر برحسب معمول، امكان بیرون آمدن آن نباشد در
حکم از بین رفتن، محسوب مى‌گردد و
دست دزد قطع نمى‌شود.
اگر بر اثر
جنایت، قدرت بلعیدن فرد از بین برود ولى نمیرد و بتواند به زندگى ادامه دهد در اینكه
دیه ی کامل بر عهده ی
جانی، ثابت مى‌شود یا
ارش ،اختلاف است. در صورت بازگشت قدرت بلعیدن، تنها
ارش ،ثابت مى‌گردد.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۱۳۲
