گاهی " بل " در کلام می آید تا دلالت نماید که " مضرب عنه " اسم قبل از بل مقصود نبوده بلکه از روی غفلت یا اشتباه آورده شده است؛ برای مثال، شخص به جای این که بگوید:" جائنی زید "، از روی غفلت یا سبق لسان می‌گوید:" جائنی عمرو "، سپس با کلمه " بل " آن را تصحیح کرده و می گوید:" بل زید "؛ این قسم، مفید حصر نیست.
گاهی " بل " در کلام به منظور تأکید می آید؛ به این بیان که آوردن " مضرب عنه " به منظور مقدمه چینی برای آوردن "مضرب الیه " است، مانند:" محمد نبی بل رسول "؛ این قسم از " بل " هم مفید حصر نیست.
