• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بری (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)

بَری (بر وزن عَقل) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تراشیدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص تبیین اوصاف متقین از این واژه استفاده نموده است.


بَری (بر وزن عَقل) به معنای تراشیدن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «بری السهم بریا: نحته.»
[۱] فیروز آبادی، مجدالدین، القاموس المحیط، ص۱۲۶۲.    


امام (علیه‌السلام) در خطبه همّام در اوصاف متقین فرموده است: «و امّا النهار فحلماء، علماء، ابرار، اتقیاء قد براهم الخوف بری القداح ینظر الیهم الناظر فیحسبهم مرضی و ما بالقوم من مرض؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۰۴، خطبه۱۹۳.    
امّا در روز بردبارانند، دانایانند، نیکوکارانند، پرهیزکارانند خوف خدا آن‌ها را مانند تیرها تراشیده است نگاه کننده به آن‌ها نگاه کرده می‌پندارند مریض هستند، با آن‌که مرضی ندارند.»

این کلمه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ فیروز آبادی، مجدالدین، القاموس المحیط، ص۱۲۶۲.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۰۴، خطبه۱۹۳.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَری»، ص۱۳۲.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار