• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بحبوحه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




بحبوحه (به ضم باء و باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای وسط می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص توصیف معارف قرآن کریم از این واژه استفاده نموده است.



بُحبُوحه (به ضم باء و باء) به معنای وسط آمده است؛ چنا‌ن‌که گفته می‌شود: «بحبوحة المکان: وسطه.»


آن حضرت (علیه‌السلام) در وصف قرآن فرموده است: «فهو معدن الایمان و بحبوحته و ینابیع العلم و بحوره و ریاض العدل و غدرانه؛ قرآن معدن ایمان و مرکز آن و چشمه‌های علم و دریاهای آن است، و باغستان‌های عدالت و دریاچه‌های آن می‌باشد.»


این کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. فیروز آبادی، مجد الدین، القاموس المحیط، ج۱، ص۲۱۴.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۱۵، خطبه۱۹۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بُحبُوحه»، ص۱۱۱-۱۱۰.    






جعبه ابزار