• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دولت باؤنی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



باؤنی، در گذشته، دولت اسلام ی کوچکی در بُندیلکهند، از توابع هند مرکزی، و اکنون جزو استان مرکزی (مَدْهیا پرادش) است.




مساحت آن ۳۱۵ کیلومترمربع و جمعیتش، پس از استقلال هند در ۱۹۴۷، بالغ بر ۲۵۶، ۲۵ تن (۱۲ درصد آن مسلمان) بوده است.



حکمرانان آن اخلاف عمادالملک غازی الدین، نواده آصف جاه، نظام حیدرآباد، بوده اند.
در ۱۱۹۸، غازی الدین، در ازاء دریافت «جاگیر» ی شامل ۵۲ پارچه آبادی (نام باؤنی از کلمة باوَن، به معنای پنجاه و دو، گرفته شده است)، با «مراتهه» ها مصالحه کرد.
بعداً حکومت انگلیسی هند نیز این حق را به رسمیت شناخت و، چون این حکومت در انقلاب ۱۲۷۳/۱۸۵۷، به انگلیسیها وفادار ماند، در ۱۲۷۹/۱۸۶۲ دولت انگلستان به نوّاب آن‌جا سندی اعطا کرد که به موجب آن استمرار حکومت در خاندان وی تضمین می‌شد.
در ۱۳۰۱/۱۸۸۴، نوّاب باؤنی، در ازای دادن زمینی برای حفر نهر بِتوا، مبلغی به رسم رایج دریافت کرد.


دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «باؤنی»، شماره۳۹۷.    


رده‌های این صفحه : جغرافیای اسلامی | هند




جعبه ابزار