باب داودیه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
باب داودیه، از درهای ضلع غربی
مسجدالحرام می باشد.
باب داودیه در دیوار غربی مسجدالحرام و بین درهای عمره و ابراهیم قرار داشت.
در سال ۹۵۴ق. داود پاشا، والی عثمانی در
مصر (حک: ۹۴۵-۹۵۶ق.) مدرسه داودیه را در مکانی میان
باب عمره و
باب ابراهیم ساخت که به درون
مسجد راه داشت. از آن پس این در با نام‌های باب داودیه،
باب مدرسه داود پاشا
و باب مدرسه داودیه
شناخته شد. ازرقی بدون نام گذاری این باب، آن را پنجمین در دیوار غربی
مسجد خوانده است. به گفته وی، این باب یک ورودی داشته و ارتفاع آن ۱۰ ذرع (حدود ۵ متر) و پهنای آن ۴ ذرع و دوازده انگشت (حدود ۱۶/۲ متر) بوده است.
وی این در را ساخته دوره
منصور عباسی دانسته است.
این باب به کوچه‌ای در غرب مسجد باز می‌شد که بعدها با ساخته شدن
دار زبیده، به
راه اختصاصی آن خانه به
مسجدالحرام تبدیل گشت. بر همین اساس، برخی از پژوهشگران آن را باب دار زبیده یاد کرده‌اند.
در سده سیزدهم ق. این باب همچنان یک ورودی داشت و پهنای آن به یک متر تغییر یافته بود.
در منابع، به
زمان این تغییر اشاره نشده است. در برخی مآخذ، آن را در کوچکی دانسته‌اند که با ۱۳ پله به درون مسجد راه می‌یافت
و مسجد از همین در به بازار صغیر
راه داشت.
هنگام توسعه سعودی اول به
سال ۱۳۷۹ق. این باب برداشته شد.
(۱) اخبار الکرام باخبار المسجدالحرام، احمد بن محمد الاسدی (م. ۱۰۶۶ق.) ، به کوشش غلام مصطفی، دار الصحوه، ۱۴۰۵ق.
(۲) اخبار مکه، الازرقی (م. ۲۴۸ق.) ، به کوشش رشدی الصالح، مکه، مکتبة الثقافه، ۱۴۱۵ق.
(۳) الاعلاق النفیسه، ابن رسته (م. قرن۳ق.) ، بیروت، دار صادر، ۱۸۹۲م.
(۴) تاریخ عمارة المسجدالحرام، حسین عبدالله باسلامه، جده، تهامه، ۱۴۰۰ق.
(۵) تاریخ عمارة و اسماء ابواب المسجدالحرام، طه عبدالقادر، مکه، جامعة‌ام القری.
(۶) التاریخ القویم، محمد طاهر الکردی، به کوشش ابن دهیش، بیروت، دار خضر، ۱۴۲۰ق.
(۷) تاریخ مکه (اتحاف فضلاء الزمن)، محمد بن علی الطبری (م. ۱۱۷۳ق.) ، به کوشش محسن محمد، قاهره، دار الکتاب الجامعی.
(۸) مرآة الحرمین، ابراهیم رفعت پاشا (م. ۱۳۵۳ق.) ، قم، المطبعة العلمیه، ۱۳۴۴ق.
(۹) موسوعة مکة المکرمة و المدینة المنوره، احمد زکی یمانی، مصر، مؤسسة الفرقان، ۱۴۲۹ق.
(۱۰) تحصیل المرام، محمد بن احمد الصباغ (م. ۱۳۲۱ق.) ، به کوشش ابن دهیش، ۱۴۲۴ق.
حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، برگرفته از مقاله«باب داودیه».
