• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

انشای امر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



انشای امر ایجاد معنای طلب یا بعث در عالم اعتبار است.



انشای امر، به معنای صدور امر از آمر و به بیان دیگر، به معنای ایجاد معنای طلب یا بعث اعتباری در عالم اعتبار از طریق به کارگیری ماده یا صیغه امر می‌باشد.
برای مثال در موردی که شارع ، ماهیت نماز را بررسی نموده و آن را دارای مصلحت ملزمه می‌یابد، در صدد وجوب آن بر مکلف بر آمده و از طریق انشای صیغه «صلّ»، آن را بر مکلف واجب می‌نماید؛ یعنی در عالم اعتبار، مکلف را به سوی انجام آن روانه می‌کند.
انشای امر، در حقیقت ، فعل شارع و یا هر قانون گذار دیگری است که از طریق آن، قانون گذاری و یا تشریع می‌نماید و پس از آن، مرحله ابلاغ قانون به مکلفان و اجرا و فعلیت آن قرار داد.
[۱] مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص۱۰۶.
[۶] فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۴، ص۴۹.
[۷] فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۴، ص۱۸۳.
[۸] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۴، ص۵۸۰.



مرحله انشا.


۱. مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص۱۰۶.
۲. حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۹.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۱، ص۲۷۰.    
۴. سبحانی تبریزی، جعفر، المحصول فی علم الاصول، ج۳، ص۶۹.    
۵. آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۹۷.    
۶. فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۴، ص۴۹.
۷. فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۴، ص۱۸۳.
۸. فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۴، ص۵۸۰.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۶۶، برگرفته از مقاله «انشای امر».    



جعبه ابزار