اندام آدم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
آیات قرآن به اندام
آدم علیه‌السلام اشاره شده است.
اندام آدم علیه‌السلام، برخوردار از
اعتدال و
تناسب و هماهنگى:
۱. «فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ؛
پس وقتی آن را درست کردم و از روح خود در آن دمیدم پیش او به
سجده درافتید.»
۲. «ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ؛
آنگاه او را درست اندام کرد و از
روح خویش در او دمید و برای شما
گوش و
دیدگان و دلها قرار داد چه اندک سپاس می‌گزارید.»
۳. «فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ؛
پس چون او را (کاملا) درست کردم و از روح خویش در آن دمیدم سجده کنان برای او (به
خاک ) بیفتید.» «سويته» به معناى «اعتدلته»، يعنى آن را معتدل و متناسب ساختم است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۱۸۸، برگرفته از مقاله «اندام آدم علیه‌السلام».
