• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امام مبین (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





امام مبین (قرآن)، یکی از اسامی و صفات قرآن را می‌گویند.



در آثار علوم قرآنی ، "امام مبین" به عنوان یکی از اوصاف و صفات قرآن شمرده شده است، و آن را مستند به آیه ۱۲ سوره یس کرده‌اند: (... وکل شیء احصیناه فی امام مبین).


البته در معنای امام مبین- در آیه مذکور- وجوه دیگری هم گفته شده است. برخی مفسران «امام مبین» را لوح محفوظ دانسته‌اند، و برخی دیگر امام علی علیه‌السّلام را مصداق «امام مبین» شمرده‌اند.
[۳] رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۳۱.



۱. یس/سوره۳۶، آیه۱۲.    
۲. صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص ۹۵.    
۳. رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۳۱.
۴. فخر رازی، محمد بن عمر، ۵۴۴ - ۶۰۶ق، التفسیرالکبیر، ج۲۶، ص(۴۹-۵۰).    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۸، ص۲۶۳.    
۶. طباطبایی، محمد حسین، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۶۷.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «امام مبین (قرآن)».    


رده‌های این صفحه : قرآن شناسی | نام های قرآن




جعبه ابزار