• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اماره شرعی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



طریق ظنّی اعتبار یافته از سوی شارع را اماره شرعی (اصول) گویند.



اماره شرعی، مقابل اماره عقلی و اماره عقلایی می‌باشد و به معنای اماره‌ای است که معتبِر (اعتبار کننده) آن، شارع مقدس می‌باشد، مانند: ظن انسدادی (ظن مطلق) بنا بر کشف.
در کتاب «اصطلاحات الاصول» آمده است: «ان المعتبر لدلیل ان کان هو الشارع یسمی ذلک دلیلا شرعیا و امارة شرعیة کخبر العدل و الثقة و الظن الانسدادی علی الکشف».
[۳] الوصول الی کفایة الاصول، شیرازی، محمد، ج۳، ص۲۷۴.
[۶] بدایع الافکار، رشتی، حبیب الله بن محمد علی، ص۱۲۳.
[۹] اجود التقریرات، نائینی، محمد حسین، ج۲، ص۲۲.



۱. اصطلاحات الاصول، مشکینی، علی، ص۷۰.    
۲. کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۳۴۷.    
۳. الوصول الی کفایة الاصول، شیرازی، محمد، ج۳، ص۲۷۴.
۴. بدایع الافکار، رشتی، حبیب الله بن محمدعلی، ص۲۳.    
۵. بدایع الافکار، رشتی، حبیب الله بن محمدعلی، ص۹۶.    
۶. بدایع الافکار، رشتی، حبیب الله بن محمد علی، ص۱۲۳.
۷. تهذیب الاصول، خمینی، روح الله، ج۲، ص۵.    
۸. انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۲، ص۲۲۶.    
۹. اجود التقریرات، نائینی، محمد حسین، ج۲، ص۲۲.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۴۲، برگرفته از مقاله «اماره شرعی».    


رده‌های این صفحه : اصول فقه | امارات




جعبه ابزار