• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وطن‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَطْن (به فتح واو و سکون طاء) از واژگان قرآن کریم و به معنای اقامت است. جمع آن مَواطِن (به فتح میم) است و فقط یکبار در قرآن ذکر شده است.



وَطْن (بر وزن فلس) به معنای اقامت و محل اقامت انسان است. «وَطْن» چنانکه در قاموس و اقرب آمده به معنای اقامت است.
[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
«وَطَنَ‌ بالمکان‌ وَطْناً: اقام» وَطَن محل اقامت انسان و مقرّ انسان، و هر مکانی که انسان برای کاری در آن مانده است جمع آن مواطن می‌باشد.


(لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ فِی‌ مَواطِنَ‌ کَثِیرَةٍ وَ یَوْمَ حُنَیْنٍ‌) «خداوند شما را در بسیاری از مواضع مخصوصا در روز حنین (جنگ حنین) یاری کرد.» مراد از مواطن مشاهد و مواقف جنگهاست. در سفینة البحار درباره «وطن» می‌نویسد: حر عاملی در مقدّمه کتاب امل الآمل نوشته: خواستیم اوّل حالات علماء جبل عامل را بنویسیم زیرا روایت شده: «حُبُ‌ الْوَطَنِ‌ مِنَ الْاِیمَانِ.»


این لفظ فقط یکبار در قرآن مجید ذکر شده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۲۶.    
۲. فیومی، احمد، المصباح المنیر، ج۱، ص۳۴۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۲۶.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
۵. فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ج۴، ص۲۷۶.    
۶. توبه/سوره۹، آیه۲۵.    
۷. قمی، شیخ عباس، سفینة البحار، ج۸، ص۵۲۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وطن»، ج۷، ص۲۲۶.    






جعبه ابزار