• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

افول (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




أُفول (به ضم الف) از واژگان بکار رفته در قرآن کریم به معنای غروب کردن‌ است.



أُفول به معنای غروب کردن است. (فَلَمَّا اَفَلَ‌ قالَ لا اُحِبُ‌ الْآفِلِینَ‌) «پس چون غائب شد (غروب کرد)، گفت: غائب‌شونده‌ها را دوست ندارم».
راغب آن را غائب شدن آفتاب و ماه و ستارگان گفته ولی در قاموس و غیره اعمّ گرفته‌اند، در قاموس هست «اَفَلَ‌ المرضِعُ: ذهب لَبَنُهَا» فعل آن از باب ضرب و نصر و علم هر سه آمده. در نهج البلاغه خطبه ۸۳ فرموده: «غُرُورٌ حَائِلٌ وَ ضَوْءٌ آفِلٌ‌»


۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۸۰.    
۲. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۹۲.    
۳. انعام/سوره۶، آیه۷۶.    
۴. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۳۲۹.    
۵. امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه، ج۱، ص۶۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «افول»، ج۱، ص۹۲    






جعبه ابزار