اطلاق مسبب بر سبب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اطلاق مسبب بر سبب به ذکر مسبب و
اراده سبب اطلاق می‌شود و از اقسام مجاز لغوی می‌باشد.
یکی از اقسام
مجاز لغوی ، «اطلاق مسبب بر سبب» یعنی آوردن لفظ
مسبب و اراده
سبب است که آن را از
علاقات مجاز نیز شمرده و از آن به «علاقه مسببیت» تعبیر کرده‌اند؛
۱. (... وینزل لکم من السماء رزقا...) ؛ "و برای شما از
آسمان روزی می‌فرستد".
روزی از آسمان فروفرستاده نمی‌شود، آن چه فرومی ریزد، باران است که گیاهان از آن
رشد می‌کنند و خوراک و روزی از آن پدید می‌آید؛ پس،
رزق (مسبب) مجازا بر باران (سبب) اطلاق شده است.
و نیز مانند: (... قد انزلنا علیکم لباسا...) ؛ "در
حقیقت ما برای شما لباسی فرو فرستادیم".
در این
آیه ، نزول
آب ، سبب ایجاد لباس است، و لباس (مسبب) بر ماء (سبب)
اطلاق شده است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «اطلاق مسبب بر سبب».
