• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اطلاق فاعل بر مفعول

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اطلاق فاعل بر مفعول به ذکر صیغه اسم فاعل و اراده اسم مفعول اطلاق می‌شود و از اقسام مجاز لغوی می‌باشد.



به کاربردن صیغه‌ای به جای صیغه دیگر، از اقسام مجاز لغوی می‌باشد که یکی از انواع آن « اطلاق اسم فاعل بر اسم مفعول » است؛


۱. (فلما جاءتهم آیاتنا مبصرة قالوا هذا سحر مبین)؛ "و هنگامی که آیات روشنگر ما به سویشان آمد گفتند این سحری آشکار است". «مبصرة» اسم فاعل است که به معنای اسم مفعول به کار رفته است.
۲. (خلق من ماء دافق)؛ "از آب جهنده‌ای خلق شده". «دافق» در آیه شریفه، اسم فاعل است و به معنای اسم مفعول آمده است. «دافق» به معنای جهاننده و «مدفوق» به معنای جهیده شده است. انسان از آب جهیده آفریده شده است.


۱. نمل/سوره۲۷، آیه۱۳.    
۲. طارق/سوره۸۶، آیه۶.    
۳. زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۲، ص۲۸۵.    
۴. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۲۹.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته ازمقاله «اطلاق فاعل بر مفعول»    



جعبه ابزار