• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اصل غیر محرز

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اصل غیر محرز به اصل مبیّن وظیفه عملی، بدون تنزیل شک و احتمال به منزله یقین اطلاق می‌شود.



اصل غیرمحرز، مقابل اصل محرز بوده و به اصلی گفته می‌شود که یا صرفاً وظیفه عملی مکلف را بیان می‌کند و هیچ توجه‌ای به عالم واقع ندارد، مثل: اصل برائت و تخییر ، و یا این که اگر نظر به واقع دارد، مؤدای اصل را به منزله جانشین واقع قرار می‌دهد. میرزای نایینی » این اصل را مقابل اصل محرز و اصل عملی محض دانسته و آن را « اصل تنزیلی » خوانده است.


فرق میان اصل تنزیلی و اصل محرز آن است که: در اصل تنزیلی، جعل وظیفه عملی به لسان تنزیل مؤدای اصل (مشکوک) به جای واقع می‌باشد، اما در اصل محرز، جعل وظیفه عملی به لسان تنزیل احتمال، به جای یقین ، می‌باشد.


۱. مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۵۹.    
۲. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۲، ص۲۳.    
۳. ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج۱، ص۷۸.    
۴. سبحانی تبریزی، جعفر، المحصول فی علم الاصول، ج۳، ص۵۵.    



فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۱۱، برگرفته از مقاله «اصل غیر محرز».    


رده‌های این صفحه : اصول عملیه




جعبه ابزار