• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اصالت وقف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اصالت وقف، توقّف از تصرّف در اشیا قبل از اباحه شرع است.



اصالت وقف، حکم اولی عقل به توقف، نسبت به تصرف در اشیا، با قطع نظر از وجود شرع و حکم شارع نسبت به آنها است.


در این که عقل صرف نظر از احکام شرع نسبت به افعال عادی انسان، که انتفاع از آنها صحیح بوده و ضرری برای کسی ندارد- در مقابل افعال ضروری، مثل تنفس و افعال قبیح که در آن ضرر وجود دارد و در مقابل افعالی که حسن آنها در نزد عقل مسلّم است چه حکمی دارد، میان علمای اصول اختلاف وجود دارد:
عده‌ای به اباحه، برخی به حظر و جمعی همانند مرحوم «شیخ طوسی» به توقف اعتقاد دارند و گروهی دیگر معتقدند عقل در این باره حکمی ندارد.


بنا بر نظریه اصالت توقف، در این گونه موارد، تا زمانی که شارع نظر خود را بیان کند، باید توقف شود.
[۳] فضلی، عبد الهادی، مبادی اصول الفقه، ج۲، ص۸۰۸.



۱. جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۵، ص ۴۰۱- ۴۰۰.    
۲. حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص۲۰۲.    
۳. فضلی، عبد الهادی، مبادی اصول الفقه، ج۲، ص۸۰۸.



فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۰۳، برگرفته از مقاله «اصالت وقف».    



جعبه ابزار