• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اسم‌ فاعل‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اسم مشتقِ دلالت کننده بر انجام دهنده فعل را اسم فاعل گویند.



اسم فاعل، از مصادیق مشتق اصولی و اسمی است که از فعل مضارع معلوم، مشتق شده و بر کسی و یا چیزی که فعل از او سر زده، دلالت می‌نماید.
در کتاب «التعریفات» آمده است:
«ما اشتق من یفعل لمن قام به الفعل بمعنی الحدوث و بالقید الاخیر خرج عنه الصفة المشبهة و اسم التفصیل لکونهما بمعنی الثبوت لا بمعنی الحدوث».


نزاع اصولی‌ها در مبحث مشتق در این مورد که آیا مشتق در خصوص «ما تلبس بالمبدأ» حقیقت است یا در اعم از «ما تلبس و ما انقضی عنه» در اسم فاعل نیز جاری است.


۱. جرجانی، علی بن محمد، التعریفات، ص۱۱.    
۲. اصفهانی، محمد حسین، الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، ص۵۸.    
۳. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۵۶.    
۴. مجاهد، محمد بن علی، مفاتیح الاصول، ص۱۹.    
۵. مجاهد، محمد بن علی، مفاتیح الاصول، ص ۱۵-۱۶.    
۶. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۶۳.    
۷. خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۴۰.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۹۱، برگرفته از مقاله «اسم فاعل».    


رده‌های این صفحه : اسما | مشتق(اصول)




جعبه ابزار