• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استهزاء (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


در آیات قرآن به استهزاء و تمسخر کردن دیگران شده است.


استهزاء از ريشه «هـ‌ـ‌ز‌ء» و در لغت به معناى طلب تحقير است، با هر وسيله‌اى كه صورت گيرد.
و در اصطلاح عبارت است از مسخره كردن افراد يا برخى امور با گفتار، يا كردار؛
[۱] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۱۸۳.    
مانند اشاره با چشم و ديگر اعضاى بدن که این عمل بیشتر به قصد تحقیر و توهین به دیگران صورت می‌گیرد و گاهی نیز با اهدافی دیگر مانند فراهم کردن زمینه خوشحالی خود و دیگران، تقویت روحیه خود و تضعیف روحیه دشمن، جبران کمبود شخصیت، ارضای روحیه دیگر آزاری و‌... انجام می‌پذیرد. در مواردی نیز هدف، مجازات یا تربیت فرد یا جامعه است که در این صورت ممدوح است؛ نه مذموم.
این مفهوم در قرآن کریم با واژه‌های «هُزْء» و مشتقات آن ۳۴ بار و «سُخْر» و مشتقاتش ۱۶ بار به‌کار رفته است که بیشتر لغویان این دو واژه را به یک معنا دانسته‌اند؛ ولی برخی بین این دو تفاوت قائل شده‌اند.
در اين عنوان آیاتیمعرفی می‌شوندکه در آن‌ها از واژه‌هاى «سخر»، «ضحك»، «غمز»، «لمز»، «همز» و ... استفاده شده است.

آثار استهزاء (قرآن)، استهزاگران (قرآن)، استهزای آیات خدا (قرآن)، استهزای اذان (قرآن)، استهزای اسلام (قرآن)، استهزای اعراض‌کنندگان از آیات خدا (قرآن)، استهزای انبیاء (قرآن)، استهزای انذار (قرآن)، استهزای انفاق‌گران (قرآن)، استهزای بت‌ها (قرآن)، استهزای خدا (قرآن)، استهزای دین (قرآن)، استهزای شعیب (قرآن)، استهزای عذاب (قرآن)، استهزای عیسی (قرآن)، استهزای قرآن (قرآن)، استهزای کافران (قرآن)، استهزای محمد (قرآن)، استهزای معاد (قرآن)، استهزای معجزات (قرآن)، استهزای منافقان (قرآن)، استهزای موسی (قرآن)، استهزای مؤمنان (قرآن)، استهزای نماز (قرآن)، استهزای نوح (قرآن)، استهزای هود (قرآن)، تهمت استهزاء (قرآن)، حرمت استهزاء (قرآن)، خسارت استهزاء (قرآن)، روش‌های استهزاء (قرآن)، ظلم استهزاء (قرآن)، عذاب استهزاء (قرآن)، عوامل استهزاء (قرآن)، مقابله به مثل در استهزاء (قرآن).

۱. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۱۸۳.    


۳.۱ - منبع

مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۲۲۵، برگرفته از مقاله «استهزاء».    


رده‌های این صفحه : استهزاء | موضوعات قرآنی
جعبه ابزار