«استفهام تاکیدی» از اقسام استفهام مجازی است که برای تاکید استفهام پیش از خود می‌آید؛ مانند: (افمن حق علیه کلمة العذاب افانت تنقذ من فی النار)؛ «پس آیا کسی که فرمان عذاب بر او واجب آمده (کجا روی رهایی دارد) آیا تو کسی را که در آتش است می‌رهانی».
آیه می‌خواهد بگوید کسی که عذابش قطعی است، تو نمی‌توانی او را نجات بدهی. برخی گفته‌اند: «من» شرط است و «فا» در «فانت» جواب شرط، و همزه در «افانت» به دلیل طولانی شدن کلام و برای تاکید، تکرار شده است.
