استعاره محال

استعاره محال یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای استعاره با استفاده از تشبیه به امر قابل تحقق است.

فهرست مندرجات

۱ - توضیح اصطلاح

استعاره، نوعی محاکات لفظی است که به دو قسم محال و ممکن تقسیم شده است. هرگاه لفظی به صورت موقت به لحاظ علاقه مشابهت در غیر معنای وضع شده برای آن، استعمال شود، در صورتی که آن معنا از ممکنات باشد آن را «استعاره ممکن» و اگر از محالات باشد، آن را «استعاره محال و خرافات» می‌نامند.
استعاره ممکن، مانند آنکه از بوی خوش به بوی مشک تعبیر شود و استعاره محال، مانند آنکه از بینش قلبی به چشم دل تعبیر شود. در محاکات شعری گاهی به‌کارگیری استعاره محال از کلمات دیگر نمکین‌تر خواهد بود، از این رو گفته‌اند: «احسن الشعر اکذبه؛ زیباترین شعر، دروغ‌ترین آن است».

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ خوانساری، محمد، اصطلاحات منطقی، ص۲۳۵.
۲.	↑ ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، النجاة، ص۱۷۷-۱۷۸.
۳.	↑ ابوالحسن سالاری، بهمنیار بن مرزبان، التحصیل، ص۲۷۰.
۴.	↑ ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الاشارات و التنبیهات، ص۲۱۳.
۵.	↑ مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۱۵۱.
۶.	↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۳۰۲-۳۰۴.
۷.	↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۵۹۴.

۳ - منبع