استضعاف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِسْتِضْعاف (به کسر الف، سکون سین و کسر تاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای ضعیف شمردن و ناتوان دیدن است.
اِسْتِضْعاف به معنای ضعیف شمردن و ناتوان دیدن است.
در
مجمع البیان فرماید: «الِاسْتِضْعَافُ: وِجْدَانُ الشَّی‌ءِ ضَعِیفاً»
راغب اصفهانی در
مفردات گوید: «اسْتَضْعَفْتُهُ» یعنی او را ضعیف یافتم.
در
قاموس المحیط و
الصحاح گفته «اسْتَضْعَفَهُ» او را ضعیف شمرد.
در
اقرب الموارد آمده: «اسْتَضْعَفَهُ: رَآهُ ضَعِیفاً».
در مقدمه
المنجد تصریح شده: یکی از معانی استفعال یافتن مفعول بر وصفی است، مثل «استحسنه» یعنی او را نیکو یافت «استعظمه» او را بزرگ یافت.
(قالَ ابْنَ اُمَّ اِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِی وَ کادُوا یَقْتُلُونَنِی) «پسر مادرم قوم مرا ناتوان دیدند، خواستند بکشند مرا.»
(وَ جَعَلَ اَهْلَها شِیَعاً یَسْتَضْعِفُ طائِفَةً مِنْهُمْ) «اهل زمین را فرقه‌ها کرد، گروهی را
ضعیف و حقیر می‌شمرد.»
(وَ قالَ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا بَلْ مَکْرُ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ) (و مستضعفان به مستكبران مى‌گويند: «
مکر و نيرنگ شما در
شب و
روز مايه
گمراهی ما شد...)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «استضعاف»، ج۴، ص۱۸۳.
