استصحاب حکم ظاهری

استصحاب حکم ظاهری به استصحاب حکمِ جعل شده در ظرف شک یا جهل به حکم واقعی اطلاق می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

استصحاب حکم ظاهری، مقابل استصحاب حکم واقعی است و آن استصحابِ حکمی است که از طریق ادله فقاهتی به دست آمده باشد؛ به بیان دیگر، استصحابِ حکمی است که در صورت شک و جهل مکلف به حکم واقعی، برای وی جعل می‌شود، مانند: استصحاب حکم به دست آمده از اصل برائت .
استصحاب حکم ظاهری گاه به استصحاب حکم به دست آمده از طریق ادله ظنی معتبر امارات اطلاق می‌گردد. شهید صدر ، استصحاب حجیت دلیل را از مصادیق استصحاب حکم ظاهری دانسته است.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج۴، ص۱۲۰.
۲.	↑ طباطبایی حکیم، محمد تقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۷۴.
۳.	↑ صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۲، ص۳۰۹.

۳ - منبع