• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اساس (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




أَساس (به فتح الف) از واژگان بکار رفته در قرآن کریم به معنای اصل و پایه است. این کلمه به صورت ماضی معلوم و مجهول فقط سه بار در قرآن استعمال شده است.



أَساس به معنای اصل و پایه است. گویند «اَسَّسَ‌ بُنْیَانَهِ» یعنی برای ساختمانش پایه قرار داد.


(اَسَّسَ‌ بُنْیانَهُ عَلی‌ تَقْوی‌ مِنَ اللَّهِ) بنای خویش را بر پرهیز کاری پایه نهاد، یعنی اصل و پایه بنای او تقوی است‌ (لَمَسْجِدٌ اُسِّسَ‌ عَلَی التَّقْوی‌) مسجدی که بر تقوی پایه‌گذاری شده، پایه آن تقوی است. این کلمه بصورت ماضی معلوم و مجهول فقط سه بار در کلام اللَّه استعمال شده و هر سه در سوره توبه آیه ۱۰۸- ۱۰۹ واقع است.
لازم نیست، پایه و اصل، مادّی باشد بلکه اعمّ است چنانکه در دو آیه فوق، پایه معنوی مراد است.


۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۵.    
۲. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۸۲.    
۳. توبه/سوره۹، آیه۱۰۹.    
۴. توبه/سوره۹، آیه۱۰۸.    
۵. توبه/سوره۹، آیه۱۰۸-۱۰۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اساس»، ج۱، ص۸۲    






جعبه ابزار