اساس (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَساس (به فتح الف) از واژگان بکار رفته در
قرآن کریم به معنای اصل و پایه است. این کلمه به صورت ماضی معلوم و مجهول فقط سه بار در قرآن استعمال شده است.
أَساس به معنای اصل و پایه است. گویند «اَسَّسَ بُنْیَانَهِ» یعنی برای ساختمانش پایه قرار داد.
(اَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلی تَقْوی مِنَ اللَّهِ) بنای خویش را بر پرهیز کاری پایه نهاد، یعنی اصل و پایه بنای او تقوی است
(لَمَسْجِدٌ اُسِّسَ عَلَی التَّقْوی) مسجدی که بر
تقوی پایهگذاری شده، پایه آن تقوی است. این کلمه بصورت ماضی معلوم و مجهول فقط سه بار در کلام اللَّه استعمال شده و هر سه در
سوره توبه آیه ۱۰۸- ۱۰۹
واقع است.
لازم نیست، پایه و اصل، مادّی باشد بلکه اعمّ است چنانکه در دو آیه فوق، پایه معنوی مراد است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اساس»، ج۱، ص۸۲