• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ادات عطف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ادات عطف، ادات عطف کننده یک کلمه یا جمله به ماقبل را می‌گویند.



«ادوات عطف» حروفی هستند که کلمه یا جمله را به ماقبل خود عطف می‌کنند.


۱. واو: (فانجیناه واصحاب السفینة...)؛ "و او را با کشتی نشینان برهانیدیم ". در این جا «اصحاب السفینه» با «واو» بر ضمیر «ه» عطف شده است.
۲. فاء: (... سالوا موسی اکبر من ذلک فقالوا ارنا الله جهرة...)؛ "البته از موسی بزرگتر از این را خواستند و گفتند خدا را آشکارا به ما بنمای".
۳. ثم: حرف عطفی است که به معنای «ترتیب» نیز می‌آید؛ مانند: (خلقکم من نفس واحدة ثم جعل منها زوجها...)؛ "شما را از نفسی واحد آفرید سپس جفتش را از آن قرار داد".
[۴] سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص (۳۴۷-۳۴۸).



۱. عنکبوت/سوره۲۹، آیه۱۵.    
۲. نساء/سوره۴، آیه۱۵۳.    
۳. زمر/سوره۳۹، آیه۶.    
۴. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص (۳۴۷-۳۴۸).
۵. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص۳۰۴.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ادات عطف».    

رده‌های این صفحه : ادات قرآن




جعبه ابزار