اختفای بهشت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
باغهائی است جاودانی که
خداوند رحمان ، بندگانش را به آن
وعده داده است، هر چند آن را ندیده‌اند، وعده خدا حتما تحقق یافتنی است.
پنهان داشته شدن
بهشت از دیده مردم از سوی خداوند چنین
توصیف شده است: «جنت عدن التی وعد الرحمـن عباده بالغیب انه کان وعده ماتیا» باغهائی است جاودانی که خداوند رحمان ، بندگانش را به آن وعده داده است، هر چند آن را ندیده‌اند، وعده خدا حتما تحقق یافتنی است. («بالغیب» حال برای «جنات عدن» است
)
کلمه
عدن به معنای
اقامت است، و اگر بهشت را عدن نامیده‌اند
اشاره به این است که
انسان بهشتی در بهشت،
جاودان و ابدی است، و کلمه وعده به
غیب وعده به چیزی است که موعود فعلا آن را نمی‌بیند، و مأتی بودن وعد به این است که تخلف نکند، در
مجمع البیان گفته : کلمه مأتی اسم
مفعول است ولی معنای
فاعل دارد، چون درست است که تو، به آن وعده می‌رسی، ولی آن هم به تو می‌رسد، هم چنانکه هر چیز که به آدمی برسد
آدمی هم به آن می‌رسد.
این
احتمال نیز در معنی «بالغیب» وجود دارد که نعمتهای بهشتی آنچنان است که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و حتی به مغزهای انسانها، خطور نکرده است، و به کلی از
حس و
درک ما غائب است، جهانی است برتر، وسیعتر و مافوق این
جهان که ما تنها شبحی از آن را از دور با
چشم جان می‌بینیم.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۴۷۲، برگرفته از مقاله «اختفای بهشت».
