• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اجماع تقیه‌ای

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اجماع تقیه‌ای، بیان رأیِ شنیده شده از امام (علیه‌السلام) - در زمان حضور - در قالب اجماع ، به سبب تقیه می باشد.



اجماع تقیه‌ای، به این معنا است که فقیه حکم را از شخص امام (علیه‌السلام) در زمان حضور بشنود، ولی به سبب تقیه و خوف نتواند حکم را به امام (علیه‌السلام) نسبت دهد و به همین خاطر، ادعای اجماع نماید.


اجماع تقیه‌ای نیز مانند اجماع تشرفی از مقوله خبر واحد می‌باشد و حکم آن مانند اجماع منقول به خبر واحد است؛ این در صورتی است که از اجماع تقیه‌ای علم به رأی امام (علیه‌السلام) حاصل نشود، وگرنه نفس علم دارای حجیت است و نیازی به حجیت اجماع ندارد.
[۱] منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم، ص۲۰۱.
[۲] منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم، ص۲۱۹.



۱. منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم، ص۲۰۱.
۲. منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم، ص۲۱۹.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۹، برگرفته از مقاله «اجماع تقیه‌ای».    


رده‌های این صفحه : اجماع




جعبه ابزار