اجازه مختصر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اجازه مختصر، از اصطلاحات بکار رفته در
علم حدیث بوده و معنای
اذن نقل روایت با الفاظی است که فقط افاده اذن در نقل روایت دهد.
اجازه کتبی در یک تقسیم‌بندی کلی به اجازه مختصر،
مبسوط و
متوسط تقسیم می‌شود.
اجازه مختصر اجازه‌ای است که در آن بر الفاظی اکتفاء می‌شود که فقط افاده اذن در
نقل روایت می‌کند مانند این که مجیز بنویسد "اجزت فلانا او لفلان ان یروی عنّی ما صحّت لی روایته" یعنی به فلان شخص اجازه دادم که حدیثی که روایتش برای من صحیح است را از من نقل کند.
اجازه مختصر، کتاب و رساله محسوب نمی‌شود و عنوان تصنیف و کتاب بر آن صدق نمی‌کند.
اگر با دید عمیق به آن توجه شود علاوه بر داشتن فوائدی که سایر
اجازات دارند فوائد ارزشمند دیگری بر آن مترتب است که ذیلا به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:
ا- اتصال کتب و
روایات و مصون‌بودن روایات از قطع و ارسال؛
ب - وارد‌شدن آن کسانی که این نوع
اجازه را دارا می‌باشند در سلسله حاملان احادیث
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)؛
ج - محسوب‌شدن صاحبان اجازه از
علماء اعلام و وارثان
پیامبران و
امامان (علیهم‌السّلام).
در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است:
• سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه.
• کلباسی، ابوالهدی، سماء المقال.
• مامقانی، عبدالله، مستدرکات مقباس الهدایه،.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اجازه مختصر»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۷.
