اجازه به مجاز غیر معین در مجاز معین، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به اجازه نقل حدیث به عموم راویان، در صورتی که مورد اجازه معین باشد. اطلاق می‌شود.
مشایخ اجازه به صور گوناگونی به افراد، اجازه نقل حدیث می‌دهند. یکی از آن صور، آن است که از سوی آنان اجازه عام صادر شود اما آن‌چه که نسبت به آن، اجازه نقل داده شده، معیّن و مشخص است. مثل این که شیخ اجازه بگوید: "اجزت لجمیعِ المسلمین الکتابَ الفلانی" به همه مسلمانان اجازه دادم که فلان کتاب را روایت کنند و یا بگوید: "اجزت لکلِ احدٍ الکتابَ الفلانی" به همه افراد اجازه دادم که فلان کتاب را روایت نمایند. این نوع، اجازه به مجاز غیر معین در مجاز فیه معین است.
