• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اتصال زمان شک و یقین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اتصال زمان شک و یقین به معنای، عدم فصل یقین دوم میان شک و یقین مستصحب؛ است و از ارکان استصحاب می‌باشد.



اتصال زمان شک و یقین، از ارکان استصحاب و به این معنا است که بین زمان شک و یقین، یقین دیگری فاصله نشود؛ مثل اینکه مکلف دیروز یقین به عدالت زید داشته و امروز یقین به عدم عدالت و سپس شک در عدالت وی پیدا کند؛ در این صورت یقین به عدم عدالت، بین یقین به عدالت و شک در آن، فاصله ایجاد می‌کند.


در اعتبار اتصال زمان شک و یقین اختلاف است؛ برخی از اصولی‌ها همانند مرحوم " نراقی " آن را معتبر می‌دانند؛ ولی برخی دیگر همچون مرحوم " نایینی "، بر این باورند که اتصال زمان شک و یقین معتبر نیست، بلکه آن چه معتبر است، اتصال زمان " مشکوک فیه " و " متیقن " است.


دلیل اعتبار اتصال زمان شک و یقین، قول امام معصوم (ع) است که فرمود:" لأنک کنت علی یقین من طهارتک، فشککت ".
مرحوم فاضل نراقی معتقد است:" فاء " در " فشککت " بر تعقیب و اتصال شک و یقین دلالت می‌کند.
[۶] فضلی، عبدالهادی، مبادى اصول الفقه، ص۱۱۷
[۸] فاضل لنكرانی، محمد، سیرى كامل دراصول فقه، ج۱۵، ص۳۲۶



۱. خویی، ابو القاسم، مصباح الاصول، ج۲، ص۱۰-۹    
۲. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲، ص۱۰۵۳    
۳. آخوندخراسانی، محمدکاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۴۲۰.    
۴. طباطبایی حکیم، محمدتقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۴۵۴.    
۵. نائینی، محمد حسین، اجودالتقریرات، ج۲، ص۴۳۱    
۶. فضلی، عبدالهادی، مبادى اصول الفقه، ص۱۱۷
۷. نائینی، محمد حسین، فوائدالاصول، ج۴، ص۵۱۰-۵۱۱    
۸. فاضل لنكرانی، محمد، سیرى كامل دراصول فقه، ج۱۵، ص۳۲۶



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «اتصال زمان شک و یقین».    






جعبه ابزار