• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوسلیمان زید بن وهب جهنی کوفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابوسلیمان زید بن وهب جُهنی کوفی همدانی (م۹۶ هـ)، از بزرگان تابعین، محدثان موثق کوفه و از اصحاب امام علی (علیه‌السّلام) و فرزندانش بود.



ابوسلیمان زید بن وهب جُهنی کوفی همدانی، دوران جاهلیت را درک کرد. در زمان حیات پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اسلام آورد، ولی حضرت را درک نکرد. به قصد دیدار پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) بار سفر بست و به سوی او هجرت کرد، ولی موفق به دیدار وی نگردید، در راه بود که رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) وفات یافت.
او ساکن کوفه بود و از خواص یاران امام علی (علیه‌السّلام) و فرزندانش بود و از آن حضرت حدیث آموخت، چنان‌که قرآن را نزد ابن‌مسعود فراگرفت.
گویند که او از بزرگان تابعان و از محدثان ثقه بود و روایات زیادی نقل کرده است.


ایشان سفری نیز به شام داشت.
[۱۲] صفی‌الدين خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهيب تهذیب الکمال، ج۳، ص۴۲۷.
در زمان خلیفه دوم در جنگ آذربایجان شرکت کرد و در زمان علی (علیه‌السّلام) در جنگ صفین، خوارج و نهروان در رکاب آن حضرت بود.
همراهی و گفت‌وگوی زید با امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) در مدائن و هنگامی که حضرت ضربت خورده بود، نشان از مرتبه والای او نزد اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) دارد.


زید بن وهب از ابوذر غفاری، ابن‌مسعود و جمعی دیگر روایت نقل کرده است. راویانی چون اعمش، حکم بن عیینه، سلمة بن کهیل، و ابومنصور جهنی و نیز صاحبان صحاح سته از طرق متعدد از او حدیث نقل کرده‌اند.


زید بن وهب در سال ۹۶ هـ درگذشت. در تاریخ وفات او اختلاف است.


کتاب خطب امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) اثر زید بن وهب است. او اولین کسی بود که خطبه‌های امیرمؤمنان را در روزهای جمعه و اعیاد و دیگر مناسبت‌ها جمع‌آوری نمود.


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۲۵] صدر حاج‌ سيدجوادی، احمد، دائرة المعارف تشیع، ج۸، ص۵۸۷.



۱. ابن‌اثیر، علی بن اثیر، اسد الغابه، ج۲، ص۲۴۲.    
۲. صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۲۹.    
۳. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۴۴۱.    
۴. ابن‌عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۲، ص۵۵۹.    
۵. ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۲، ص۵۳۴.    
۶. ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۱۰۰.    
۷. امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۳۰.    
۸. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۴۲.    
۹. ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۰۲.    
۱۰. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۵، ص۲۶.    
۱۱. ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، اسد الغابه، ج۲، ص۲۴۲.    
۱۲. صفی‌الدين خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهيب تهذیب الکمال، ج۳، ص۴۲۷.
۱۳. ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۰۲.    
۱۴. ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم، اسد الغابه، ج۲، ص۲۴۲.    
۱۵. طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۱۰.    
۱۶. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۰، ص۱۱۲.    
۱۷. ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۲، ص۵۳۴.    
۱۸. ابن‌حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۴، ص۲۵۰.    
۱۹. طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۷۲.    
۲۰. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۰، ص۱۱۵.    
۲۱. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۰، ص۱۱۳.    
۲۲. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۵، ص۲۶.    
۲۳. طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۷۲.    
۲۴. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۸، ص۳۷۴.    
۲۵. صدر حاج‌ سيدجوادی، احمد، دائرة المعارف تشیع، ج۸، ص۵۸۷.
۲۶. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۶.    
۲۷. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۱۳.    
۲۸. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۱۴.    
۲۹. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۱۶.    
۳۰. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۱۸.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۵۰، برگرفته از مقاله «ابوسلیمان زید بن وهب جُهنی».
معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، ج۱، ص۳۷۱.    






جعبه ابزار