ابراهیم بن احمد مروزی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن احمد مروزی (متوفای ۳۴۰ق)، از فقیهای
شافعی مذهب قرن چهار هجری قمری در
بغداد و
مصر بود.
ابواسحاق، ابراهیم بن احمد مروزی، در
مرو (شهری در خراسان بزرگ) زاده و بدانجا منسوب شد. او فقیهی شافعی بود و پس از استادش
ابن سریج، پیشوای شافعیان عراق شد.
او پیشوایی جلیل، غواص دریای معانی، دقیق و ظریف، دریای بیکران دانش و علاوه بر آن، زاهد، پرهیزکار و پاکدامن بود. بیشتر ایام عمرش را در بغداد اقامت داشت و اواخر عمر، به
مصر سفر کرد و
فقه شافعی را تدریس میکرد. شیفتگان علم، از راههای دور، رنج سفر را بر خود هموار میکردند تا در درس او شرکت کنند. سرانجام، هفتاد نفر پیشوای فقه و حدیث از حلقه درس او بیرون آمدند و در آفاق پراکنده شدند.
شرح مختصر فقه الشافعی اسماعیل مزنی (متوفای ۲۶۴ق) از آثار او است. وی در مصر از دنیا رفت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۴۸.