• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوالقاسم منصور بن محمد صاعدی اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آل صاعد یا صاعدیان، یکی از خاندان‌های علمی و روحانی حنفی مذهب در اصفهان می‌باشند که از قرن پنجم تا دهم هجری، قدرت و ریاست فوق‌العاده‌ای در شهر داشته‌اند. یکی از شخصیت‌های این خاندان، ابوالقاسم منصور بن محمد بن احمد بن صاعد بن محمد است.



ابوالقاسم منصور بن محمد بن احمد بن صاعد بن محمد (۴۷۵-۵۵۲ق/۱۰۸۲-۱۱۵۷م)، قاضی نیشابور بود و به «قاضی برهان» شهرت داشت. حدیث را از پدرش ابوسعد قاضی و نیایش ابونصر قاضی فراگرفت. وی مردی درستکار، باوقار، آرام، بامهایت و خوش‌رفتار بود و بیش‌تر اوقات را به عبادت و اعتکاف در مسجد جامع نیشابور می‌گذراند. سمعانی در تاریخ در ۵۳۰ق/۱۱۳۶م و ۵۵۲ق/۱۱۵۷م دو بار با او دیدار کرد. ابوالقاسم در ربیع‌الثانی ۵۵۲ق/مۀ ۱۱۵۷م درگذشت. پیکرش را در آرامگاه خانوادگی صاعدیان در نیشابور به خاک سپردند.
[۱] ابن ابی‌الوفاء، محی‌الدین، الجواهر المضیئه، ج۲، ص۱۸۳-۱۸۴.



۱. ابن ابی‌الوفاء، محی‌الدین، الجواهر المضیئه، ج۲، ص۱۸۳-۱۸۴.
۲. ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۱۱، ص۲۲۸.    



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۲.    
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل صاعد»، شماره۴۲۹.    






جعبه ابزار