• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آیات عفو

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آیات عفو به آیات توصیه کننده به عفو و گذشت اطلاق می‌شود.



"آیات عفو" به آن دسته از آیاتی اطلاق می‌شود که در بر دارنده موضوع عفو و گذشت است.


واژه "عفو" با مشتقاتش ۳۴ بار در قرآن به کار رفته که در این موارد، قرآن کریم مردم را به روش پسندیده عفو توصیه کرده است؛ مانند:
۱. آیه ۱۹۹ سوره اعراف : (خذ العفو وامر بالعرف واعرض عن الجاهلین)؛ "گذشت پیشه کن و به [۲]     پسندیده فرمان ده و از نادانان رخ برتاب".
۲. آیه ۲۲ سوره نور : (... ولیعفوا ولیصفحوا الا تحبون ان یغفر الله لکم...) ؛ "و باید عفو کنند و گذشت نمایند مگر دوست ندارید که خدا بر شما ببخشاید ".
همچنین در آیات ۴۰ سوره شوری ، ۱۷۸ سوره بقره و ۱۳۴ سوره آل عمران از عفو سخن به میان آمده است.


برخی‌اندیشمندان اثر عفو الهی را محو و زدایش آثار گناهان از بنده و پاک کردن آن از دیوان عمل شمرده‌اند، بلکه گاهی مقصد الهی سبب تبدیل سیئات به حسنات می‌گردد. امام خمینی نیز علم و ایمان به رحمت و عفو الهی را موجب رجاء و امیدواری بندگان می‌داند که خود، سبب تلاش و کوشش، تزکیه عمل و تصفیه اخلاق می‌شود در مقابل، نا امیدی از عفو و رحمت الهی سبب بازماندن از عمل و دوری از رحمت حق می‌شود.
امام‌ خمینی با استناد به بعضی روایات، لبریز شدن قلب عفو کننده از اَمن و ایمان در روز قیامت و فزونی عزت برای او را از آثار معنوی عفو بندگان درحق یکدیگر دانسته است و معتقد است اگر این صفت در انسان باشد وقتی سئوال در قبر که وقت ظهور باطن و سایر است، انسان می‌تواند پاسخگو باشد، برخلاف کسی که فاقد این صفت است.
ایشان حقیقت عفو و استغفار را از منظر اخلاقی، انقطاع و جدایی از صورت ملکوتی اعمال زشت و از منظر عرفانی ترک ذنوب و تقیداتی می‌داند که لازمه سیر معنوی و پیمودن درجات کمالی است؛ زیرا سالک بر اساس حیات دنیایی و بشری خود، دارای قیود و شئون مادی است و برای انتقال از مقامات و عوامل پایین‌تر به بالاتر، باید از این شئون رهایی یابد و در حقیقت غفران ذنوب، ترک مراتب شئون پایین‌تر است و این همان ذنب و گناهان وجودی است که مبدا همه‌ گناهان است بنابراین یکی از معانی عفو جبران نقایص است که از نتایج آن، ستر و پوشیدن گناهان و غفران و آثار آنهاست.
[۱۴] خمینی، روح‌الله، دانشنامه امام خمینی، ج۷، ص۳۳۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.



۱. اعراف/سوره۷، آیه۱۹۹.    
۲. نور/سوره۲۴، آیه۲۲.    
۳. شوری/سوره۴۲، آیه۴۰.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۱۷۸.    
۵. آل عمران/سوره۳، آیه۱۳۴.    
۶. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۹.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۷، ص۶۲-۶۵.    
۸. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۳۷۹-۳۸۰.    
۹. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۵۱-۵۳.    
۱۰. خمینی، روح‌الله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۱۳۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲.    
۱۱. خمینی، روح‌الله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۱۳۸، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲.    
۱۲. خمینی، روح‌الله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۴۲۸، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲.    
۱۳. خمینی، روح‌الله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۴۲۵-۴۲۶، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲.    
۱۴. خمینی، روح‌الله، دانشنامه امام خمینی، ج۷، ص۳۳۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «آیات عفو».    
دانشنامه امام خمینی    ، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی    ، ۱۴۰۰ شمسی.






جعبه ابزار