• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آموزش (فقه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آموزش به عمل یاد دادن (تعلیم) و یاد گرفتن (تعلّم) می گویند که از آن در باب‌هاى: اجتهاد و تقلید، صلات، زکات، تجارت، اجاره، نکاح و دیات به مناسبت سخن رفته است.



آموزش داراى احکام پنجگانه تکلیفى ذیل است:

۱.۱ - آموزش واجب

یاد گرفتن مسائل و احکام اصول دین، مانند: توحید، نبوّت و امامت، و فروع دین، مانند: نماز، روزه، حج، زکات و خمس که دانستن آن‌ها لازم مى‌باشد، واجب است. همچنین آموختن علم فقه تا رسیدن به مقام فقاهت براى قضاوت کردن و فتوا دادن و نیز یاد گرفتن علم اصول دین (معارف الهی) براى دفع شبهات و نجات مؤمنان از گمراهى، واجب کفایی است. یاد دادن علوم یاد شده نیز بر عالمان آن‌ها واجب کفایی ( وجوب کفایی) است،
[۲] سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى،العروة الوثقى،ج۱،ص۱۱ و ج۲،ص۶۲۰ و۶۲۱،مؤسسه اعلمى،بيروت،۱۴۰۹ (ه‌. ق)
و در صورتى که علم، منحصر به یک شخص باشد، آموزش بر او واجب عینی مى‌شود ( وجوب عینی).

۱.۲ - آموزش حرام

یاد دادن و یاد گرفتن علوم باطل و گمراه کننده همچون: سحر، کهانت ، شعبده، و غنا، کتاب‌هاى گمراه کننده ( کتب ضالّه و صنعت‌هاى حرام مانند: چگونگى ساختن آلات لهو و قمار ( آلات قمار) و درست کردن مشروبات الکلی حرام است.

۱.۳ - آموزش مستحب

یاد دادن و یاد گرفتن علوم دینى مانند: علم قرآن و علم مبدأ و معاد، افزون بر مقدار واجب، مستحب است. همچنین یاد دادن احکام حلال و حرام به فرزندان در هفت سالگى و نیز شنا، تیراندازی و شعر ابو طالب به آنان، ریسندگى به زنان، نماز به کودک در‌ شش یا هفت سالگى و یاد گرفتن ا حکام تجارت پیش از اقدام به آن و زبان عربى مستحب است.

۱.۴ - آموزش مکروه

یاد دادن و یاد گرفتن علومى مانند: علم اشعار، انساب و حوادث گذشته که دانستن یا ندانستن آن‌ها سود و زیانى ندارد، مکروه است، امّا یاد گرفتن این علوم براى کسب درآمد حلال، مباح است.

۱.۵ - آموزش مباح

یاد دادن و یاد گرفتن علومى مانند: ریاضیات، پزشکی، کشاورزی که شریعت از آن‌ها نهی نکرده و انسان در زندگى فردى و اجتماعى بدان نیازمند است، مباح است.
[۱۸] سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى،العروة الوثقى،ج۲،ص۳۰۸،مؤسسه اعلمى،بيروت،۱۴۰۹ (ه‌. ق)



گوشت حیوان شکار شده به وسیله سگى که بدین منظور آموزش دیده، حلال است.
گرفتن مزد براى یاد دادن علوم واجب جایز نیست و براى یاد دادن علوم مستحب جایز است.
[۲۰] سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى،العروة الوثقى،ج۲،ص۶۲۰ و۶۲۱،مؤسسه اعلمى،بيروت،۱۴۰۹ (ه‌. ق)
همچنین گرفتن و دادن مزد براى یاد دادن و یاد گرفتن علوم حرام، باطل و حرام است. نیز یاد دادن قرآن به شرط گرفتن مزد، مکروه است. مهریه قرار دادن آموزش علوم مباح مانند: یاد دادن قرآن و آموختن صنعتى جایز است.
آموزگار اگر دانش‌آموز را براى یاد دادن بزند و دانش‌آموز بر اثر آن آسیبى ببیند یا بمیرد، ضامن است.
[۲۵] محمد رضا گلپايگانى،مجمع المسائل (فارسى)،ج۳،ص۲۶۷،دار القرآن الكريم،قم،۱۴۰۹ (ه‌. ق)



شایسته است آموزگار در یاد دادن و تأدیب دانش‌آموزان برابرى و مساوات را رعایت کند و برخى را بر برخى برترى ندهد.


۱. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار،ج۱،ص۱۷۳،مؤسسة الوفا،بیروت،۱۴۰۳(ه‌. ق)    
۲. سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى،العروة الوثقى،ج۱،ص۱۱ و ج۲،ص۶۲۰ و۶۲۱،مؤسسه اعلمى،بيروت،۱۴۰۹ (ه‌. ق)
۳. محمد حسن نجفی،جواهر الکلام،ج۲۲،ص۷۵،دار الکتاب الاسلامیة، تهران، ۱۳۶۷ (ه‌. ش)    
۴. محمد حسن نجفی،جواهر الکلام،ج۲۲،ص۹۰ تا۹۴،دار الکتاب الاسلامیة،تهران،۱۳۶۷ (ه‌. ش)    
۵. شیخ مفید،المقنعة،ص۵۸۸،جامعه مدرسین،قم،۱۴۱۰(ه‌. ق)    
۶. ابن ادریس حلّی،السرائر،ج۲،ص۲۱۸،جامعه مدرسین،قم،۱۴۱۰(ه‌. ق)    
۷. المنسوب الی الرضا علیه السّلام،فقه الرضا،ج۱،ص۳۰۱،قم،مؤسسة آل البیت علیهم السّلام،قم،۱۴۰۶(ه‌. ق)    
۸. محمد باقر مجلسی،بحار الانوار،ج۱،ص۱۷۳،مؤسسة الوفا،بیروت،۱۴۰۳(ه‌. ق)    
۹. شیخ حر عاملی،وسائل الشیعة،ج۱۷،ص۳۲۶ تا۳۳۱،مؤسسة آل البیت علیهم السّلام،قم،۱۴۱۴ (ه‌. ق)    
۱۰. محمد حسن نجفی،جواهر الکلام،ج۲۲،ص۴۶۶،دار الکتاب الاسلامیة،تهران،۱۳۶۷ (ه‌. ش)    
۱۱. شیخ طوسی،المبسوط،ج۱،ص۱۷۱،المکتبة المرتضویة،تهران،۱۳۸۷ (ه‌. ق)    
۱۲. شیخ حر عاملی،وسائل الشیعة،ج۴،ص۱۸ تا۲۱،مؤسسة آل البیت علیهم السّلام،قم،۱۴۱۴ (ه‌. ق)    
۱۳. محمد حسن نجفی،جواهر الکلام،ج۲۲،ص۴۵۰،دار الکتاب الاسلامیة،تهران،۱۳۶۷ (ه‌. ش)    
۱۴. شیخ حر عاملی،وسائل الشیعة،ج۱۷،ص۳۲۷،مؤسسة آل البیت علیهم السّلام،قم،۱۴۱۴ (ه‌. ق)    
۱۵. شیخ حر عاملی،وسائل الشیعة،ج۱۷،ص۳۲۷،مؤسسة آل البیت علیهم السّلام،قم،۱۴۱۴ (ه‌. ق)    
۱۶. محمد باقر مجلسی،بحار الانوار،ج۱،ص۲۱۹،مؤسسة الوفا،بیروت،۱۴۰۳(ه‌. ق)    
۱۷. المنسوب الی الرضا علیه السّلام،فقه الرضا،ج۱،ص۳۰۱،قم،مؤسسة آل البیت علیهم السّلام،قم،۱۴۰۶(ه‌. ق)    
۱۸. سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى،العروة الوثقى،ج۲،ص۳۰۸،مؤسسه اعلمى،بيروت،۱۴۰۹ (ه‌. ق)
۱۹. محمد حسن نجفی،جواهر الکلام،ج۳۶،ص۱۸ و۱۹،دار الکتاب الاسلامیة،تهران،۱۳۶۷ (ه‌. ش)    
۲۰. سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى،العروة الوثقى،ج۲،ص۶۲۰ و۶۲۱،مؤسسه اعلمى،بيروت،۱۴۰۹ (ه‌. ق)
۲۱. محمد حسن نجفی،جواهر الکلام،ج۲۲،ص۲۵،دار الکتاب الاسلامیة،تهران،۱۳۶۷ (ه‌. ش)    
۲۲. محقق کرکی،جامع المقاصد،ج۷،ص۱۷۸،مؤسسة آل البیت علیهم السّلام،قم،۱۴۰۸ (ه‌. ق)    
۲۳. محمد حسن نجفی،جواهر الکلام،ج۳۱،ص۳۲،دار الکتاب الاسلامیة،تهران،۱۳۶۷ (ه‌. ش)    
۲۴. شیخ طوسی،المبسوط،ج۱،ص۱۷۲،المکتبة المرتضویة،تهران،۱۳۸۷ (ه‌. ق)    
۲۵. محمد رضا گلپايگانى،مجمع المسائل (فارسى)،ج۳،ص۲۶۷،دار القرآن الكريم،قم،۱۴۰۹ (ه‌. ق)
۲۶. شیخ طوسی،النهایة،ج۱،ص۳۶۷،دار الکتاب العربی،بیروت،۱۳۹۰ (ه‌. ق)    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌۱، ص۱۵۸.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | علم آموزی




جعبه ابزار