• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مزار مقداد بن اسود

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



زیارتگاهی، در شهر مقدادیه از توابع استان دیالی عراق قرار دارد که به مقداد بن اسود و فاضل مقداد سیوری منسوب است.



زیارتگاهی، در شهر مقدادیه واقع است و به «مقداد بن عَمرو کندی»، معروف به مقداد بن اسود، از اصحاب گرامی رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امام علی (علیه‌السّلام)، منسوب می‌باشد. اما برخی نیز احتمال داده‌اند که این زیارتگاه، مدفن فاضل مقداد سیوری، از علمای شیعه سده هشتم هجری باشد. بنابراین در ادامه، ضمن ارائه زندگی‌نامه مختصری از این دو شخصیت، انتساب این قبر را به آنها، بررسی می‌کنیم.


مقداد بن عمرو بن ثعلبه، معروف به مقداد بن اسود، مکنا به «ابومعبد»، از صحابه بزرگ رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، به شمار می‌آید. او جزو پیشگامان در اسلام و از نخستین کسانی بود که اسلامش را آشکار ساخت. مقداد در تمام غزوات پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، از جمله در غزوه بدر، به عنوان تنها سواره مسلمانان، حضور داشت.
مقداد از جمله افراد معدودی است که پس از واقعه سقیفه، بر بیعت روز غدیر، ثابت قدم ماند و به خلافت ابوبکر، اعتراض کرد و ذره‌ای تردید، به خود راه نداد و تا آخر عمر، آماده جانفشانی در راه حق بود. او کنار سلمان و ابوذر، جزو پیشگامان تشیع، شمرده می‌شود.
مقداد در فتوحات پس از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، از جمله در نبرد قادسیه، در زمان خلافت عمر بن خطاب نیز حضور داشت‌ و در سال ۳۳ ه. ق، در دوره خلافت عثمان، در فتح مصر شرکت کرد. او سرانجام در هفتاد سالگی، در منطقه «جرف» (از توابع مدینه) وفات کرد و در مدینه‌ منوره و احتمالًا در قبرستان بقیع، به خاک سپرده شد. از وی، نسلی باقی نماند.

۲.۱ - زیارتگاه

افزون‌ بر زیارتگاه منسوب به مقداد در مقدادیه، قبور دیگری، از جمله در روستای «سیدی مقداد» در جنوب دمشق و نیز بالای تپه «تل مقداد»، نزدیک شهرک «المَحَجّه» در جنوب سوریه، به مقداد منسوب می‌باشد که با توجه به تصریح مورخان مبنی بر دفن وی در مدینه منوره، انتساب هیچ‌یک از این زیارتگاه‌ها را به وی نمی‌توان پذیرفت.


شیخ جمال‌الدین مقداد بن عبدالله بن محمد بن حسین بن محمد سیوری حلی اسدی، معروف به فاضل سیوری است.
بیشترین اطلاعات به‌جا مانده درباره وی، از سوی شاگردش، حسن بن راشد حلی است. او فاضل مقداد را این‌گونه توصیف می‌کند: «صدایی رسا و زبانی گویا داشت و در دانش‌های فراوانی، تبحر داشت. او یک فقیه و متکلم بود که در منطق و اصول فقه و نحو، توانا بود و کتاب‌های مفیدی از وی، برجا مانده است.»

۳.۱ - مدفن

فاضل مقداد، به تاریخ یکشنبه، ۲۶ جمادی‌الثانی سال ۸۲۶ ه. ق، در نجف اشرف، وفات کرد و در قبرستان‌های نجف که به احتمال قوی، همان وادی‌السلام باشد، به خاک سپرده شد. اما خوانساری، احتمال داده است که مدفن وی، در منطقه مقدادیه باشد و احتمالًا او وصیت کرده بوده تا وی را در مسیر زائران امام حسین (علیه‌السّلام) که از ایران می‌آیند، دفن کنند.


۱. مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج۵، ص۱۰۰.    
۲. ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۶، ص۱۶۰.    
۳. بیهقی، ابوبکر، دلائل‌ النبوه، ج۳، ص۳۸.    
۴. مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، ص۱۰.    
۵. طوسی، محمد بن حسن‌، اختیار معرفة الرجال، ص۸.    
۶. یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۴۸.    
۷. عصفری، خلیفة بن خیاط، تاریخ‌ خلیفه، ص۹۸.    
۸. ابن‌عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۴، ص۱۴۸۲.    
۹. ابن‌حزم، علی بن احمد، جمهرة انساب العرب، ص۴۴۱.    
۱۰. اللجنة العلمیة فی مؤسسة الامام الصادق، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۹، ص۲۸۵.    
۱۱. موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۷، ص۱۶۶.    



زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، برگرفته از مقاله «مزار مقداد بن اسود»، ج۲، ص۲۳۵.    







جعبه ابزار