• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آدم‌فروشی‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آدم‌فروشى یا فروختن انسان، دارای احکامی است که در باب‌هاى تجارت و حدود از آن بحث می‌شود.



در اسلام اصل بر آزاد بودن انسان است؛ (اصل حريّت) و انسان آزاد، مال و سرمایه نيست تا در ملک كسى در آيد. از اين رو، فروختنش جايز نيست، امّا فروختن برده جايز است. اگر كسى ندانسته انسان آزادى را خريد، مى‌تواند مالى را كه براى آن پرداخته است، پس بگيرد. امّا اگر دانسته‌ خريد و عين مال پرداخت شده موجود بود، در اين كه مى‌تواند آن را پس بگيرد يا نه، اختلاف است.


در قطع كردن دست كسى كه انسان آزادى را ربوده و فروخته است، اختلاف است؛ امّا قطع كردن به علّت افساد - و نه سرقت - به مشهور نسبت داده شده است.


۱. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۲ ص۳۴۳.    
۲. حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعه، ج۹ ص۲۳۳.    
۳. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۱ ص۵۱۰.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۱، ص۱۲۵.    






جعبه ابزار