آثم در بیان امیرالمؤمنین (علیهالسلام)، به فرد گناهکار، اطلاق میشود چراکه دربارۀ عمرو بن عاص فرموده است: «عجبا لابن النابغة... لقد قال باطلا و نطق آثما؛
یعنی تعجّب از پسر زن زناکار ... حقا که باطل گفته و گناهکارانه دهان به سخن باز کرده است.» این موضوع، آن وقتی بود که ابن عاص به اهل شام میگفت علی بن ابی طالب اهل شوخی و سبکی و ... است.