• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ودود (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَدود (به فتح واو و ضم دال) از واژگان قرآن کریم به معنای دوست دارنده و از اسماء حسنی است.



وَدود به معنای دوست دارنده و از اسماء حسنی است.


(اِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ‌ وَدُودٌ) (پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبه‌كار) است!») ایضا (وَ هُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ) (و او آمرزنده و دوستدار (مؤمنان) است.)


این واژه دو بار بیشتر در قرآن مجید نیامده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۹۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۶۰.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۱۵۹.    
۴. هود/سوره۱۱، آیه۹۰.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۳۲.    
۶. بروج/سوره۸۵، آیه۱۴.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ودود»، ج۷، ص۱۹۳.    






جعبه ابزار