[ویرایش] بیشتر اصولی‌ها معتقدند نهی، در حرمت ظهور دارد، هر چند در این که این حرمت از طریق لفظ یا عقل استفاده می‌شود اختلاف دارند؛ مشهور معتقدند ماده و صیغه نهی همانند امر، بر طلب دلالت می‌کند، با این تفاوت که در نهی، طلب به «ترک فعل» و در امر، به «انجام فعل» تعلق گرفته است. برخی دیگر بر این باورند که متعلق طلب، «کَفّ از فعل»، یعنی خودداری از «منهی عنه» در خارج است. مشهور متاخران معتقدند متعلق نهی، زجر و منع از انجام کار است، اما نه زجر تکوینی بلکه زجر اعتباری.
[۱]سیری کامل در اصول فقه، فاضل لنکرانی، محمد، ج۶، ص۴۰۹.
[ویرایش] در کتاب «کفایة الاصول» آمده است: «الظاهر ان النهی بمادته و صیغته فی الدلالة علی الطلب مثل الامر بمادته و صیغته، غیر ان متعلق الطلب فی احدهما الوجود و فی الآخر العدم، فیعتبر فیه ما استظهرنا اعتباره فیه بلا تفاوت اصلا. نعم یختص النهی بخلاف و هو اَنّ متعلق الطلب فیه هل هو الکف او مجرد الترک و ان لا یفعل؟ و الظاهر هو الثانی».
