قرائات سبع
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرائات سبع به قرائت‌های منسوب به هفت قاری مشهور اطلاق می‌شود.
[ویرایش]
قرائت‌های هفت تن از قاریان مشهور که برای نخستین بار از طرف
ابوبکر محمد بن موسی بن مجاهد تمیمی (۲۴۵ - ۳۲۴ ق) معروف به ابن مجاهد در کتاب القرائات السبعة جمع آوری شده است «قرائات سبع» یا به تعبیر صحیح تر «قرائات سبعه» نام گرفت.
[ویرایش]
قرائات هفتگانه عبارتند از:
۱.
قرائت ابن عامر ؛ ابو نعیم (ابو عمران) عبدالله بن عامر یحصبی دمشقی (م ۱۱۸ق)؛
۲.
قرائت ابن کثیر ؛ ابو معبد عبدالله بن کثیر داری مکی (۴۵-۱۲۰ق)؛
۳.
قرائت ابوعمرو ؛ زبان بن علاء بن عمار بن عبدالله بصری مازنی (۷۰-۱۵۴ق)؛
۴.
قرائت حمزة ؛ ابوالحسن (ابوعماره) حمزة بن حبیب بن عمارة بن اسماعیل زیات تمیمی کوفی (۸۰-۱۵۶ق)؛
۵.
قرائت عاصم ؛ ابوبکر عاصم بن ابی النجود ابن بهدله کوفی مولی بنی خزیمه (م ۱۲۷ق)؛
۶.
قرائت کسائی ؛ ابوالحسن علی بن حمزة بن عبدالله بن بهمن بن فیروز (فزلر) اسدی کوفی معروف به کسائی (م ۱۷۹ یا ۱۸۹ق)؛
۷.
قرائت نافع ؛ ابوعبدالله (ابو رویم) نافع بن عبدالحمان بن ابی نعیم لیثی مدنی (م ۱۶۹ یا ۱۷۹ق).
پس از دوره
صحابه و
تابعان ، گروهی از مسلمانان به
قرائت قرآن روی آورده، و در این فن، کارآیی و شهرت چشمگیری یافتند و در هر منطقه و شهری قاریان زیادی پرورش یافتند.
[ویرایش]
ابن مجاهد از میان قاریان هر شهر، قرائت کسی را برگزید که مردم آن دیار بر رحجان قرائت او متفق بودند؛ ولی از قاریان
شهر کوفه ، قرائت سه تن را (حمزه، عاصم و کسائی) برگزید. گفته شده قرائت ابن کثیر و نافع و ابوعمرو به
ابی بن کعب برمی گردد، و قرائت ابن عامر به
عثمان ، و قرائت حمزه، عاصم و کسائی به
علی علیه‌السّلام و عثمان و
ابن مسعود برمی گردد.
قرائت هر یک از قاریان هفتگانه در همین فرهنگنامه آمده است.
[ویرایش]
[ویرایش]
فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«قرائات سبع».
