فضیلت

فضیلت، شرف و برتری ؛ مقابل نقیصه است.

فضیلت گاه صفت شخص قرار می‌گیرد، گاه صفت مکان و گاهی صفت زمان .

از احکام آن در بابهایی چون اجتهاد و تقلید ، صلات و حج سخن گفته‌اند.

چنانچه دو مجتهد جامع شرایط در فضیلت برابر باشند، فرد عامی در تقلید از هر یک از آن دو مخیر است.

مستحب است در صف اول نماز جماعت ، صاحبان فضیلت، همچون عالمان و پرهیزکاران قرار گیرند.
مجادله و بحث با دیگری به قصد اظهار فضیلت و چیرگی بر او حرام است.

برخی مکانها نسبت به برخی دیگر فضیلت دارند، مانند مشاهد مشرّفه ، مکّه مکرّمه و مساجد، بویژه مسجدالحرام ، مسجد‌النبی صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله و مسجد‌کوفه ؛ چنان که بعضی زمانها نیز بر بعضی دیگر فضیلت دارند، مانند ماههای رمضان ، شعبان و رجب ، روز جمعه و عرفه و اعیاد اسلامی ، همچون عید غدیر ، فطر و قربان .
طاعت و بندگی در این مکانها و زمانها دارای اجر و پاداش بیشتری است؛ چنان که گناه و نافرمانی در آنها، عقوبت شدیدتری را درپی دارد.

۱.	↑ العروة الوثقی، ج۱، ص۲۰.