فسق
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فِسق، به ارتکاب
گناه و ترک فرمان
خدا اطلاق می‌شود.
[ویرایش]
از
احکام عنوان یاد شده در باب‌های مختلف، نظیر
صلات ،
تجارت ،
نکاح ، شهادات و
حدود و
تعزیرات سخن گفته‌اند.
[ویرایش]
فسق، مقابل
عدالت عبارت است از خارج شدن از طاعت به سبب گناه کردن و ترک دستورهای خدای تعالی. بیشترین موارد کاربرد فسق نسبت به کسانی است که بر حسب اعتقاد،
مسلمان و مؤمن‌اند؛ لیکن در مقام عمل کوتاهی می‌کنند و مرتکب
حرام یا ترک
واجب می‌شوند. عنوان فسق بر منافقان و مشرکان نیز که بر حسب اعتقاد گمراه‌اند، اطلاق شده است.
[ویرایش]
واژه فسق همراه مشتقات آن در
قرآن کریم بسیار به کار رفته و به مصادیق آن و آثار و نتایجی که بر آن مترتب می‌گردد، اشاره شده است.
[ویرایش]
ارتکاب گناهان بزرگ و اصرار بر گناهان کوچک موجب فسق و خروج فرد از
عدالت است.
[ویرایش]
ارتکاب اسباب فسق از روی
عمد و آگاهی
حرام و در برخی اسباب آن موجب ثبوت
حد ،
تعزیر و
قصاص است.
[ویرایش]
مناصبی که
جواز تصدی آن مشروط به عدالت است، مانند
امامت جماعت و جمعه،
قضاوت و
مرجعیت ، فاسق اهلیّت تصدی آن مناصب را ندارد.
کسی که تظاهر به فسق می‌کند و آشکارا مرتکب
گناه می‌شود، از منظر
شرع مقدس از حرمت و
احترام وی کاسته می‌شود و رعایت برخی حرمت‌ها درباره او
واجب نیست؛ از این رو، غیبت وی
جایز شمرده شده است.
شهادت فاسق نزد
قاضی پذیرفته نیست و هیچ اثری بر آن مترتب نمی‌شود.
اگر بعض یا همه گواهانِ گواهی دهنده بر زنا فاسق باشند، بر همه آنان
حدّ قذف جاری می‌شود.
چنانچه حاکم پس از صدور و اجرای
حکم ، به فسق شهود
یا کسانی که به عدالت شهود، شهادت داده‌اند،
علم پیدا کند، باید خسارتی را که از ناحیه اجرای حکم متوجه محکوم علیه شده است، از
بیت المال بپردازد.
[ویرایش]
به قول برخی، زن دادن به فاسق، بویژه
شراب خوار،
مکروه است. برخی کراهت آن را نسبت به همه انواع فسق نپذیرفته و گفته‌اند:کراهت نسبت به بعضی انواع آن همچون شرب خمر و
زنا که توأم با ننگ و عار بویژه نسبت به برخی مردان و زنان است ثابت می‌باشد.
هجو کردن
مؤمن حرام است؛ هرچند فاسق باشد و تظاهر به فسق کند.
چنان که
قذف متظاهر به فسق نیز جایز نیست و موجب ثبوت حدّ بر قذف کننده است، مگر آن‌که منشأ فسق او ارتکاب زنا یا
لواط باشد.
رفاقت و همنشینی با فاسق
مکروه است.
چنان که اجابت دعوت او نیز کراهت دارد.
[ویرایش]
[ویرایش]
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۶۸۹، برگرفته از مقاله«فسق».
