[ویرایش] با آشکار شدن نشانه‌های طغیان و سرکشی در رفتار ، اخلاق و گفتار زوجه در برابر زوج ، مانند آن‌که با درشتی با او سخن بگوید، با آن‌که پیش از آن با نرمی سخن می‌گفت، یا در برابرش اخم کند و چهره در هم کشد، با آن‌که پیش از آن چنین نبود، شوهر ابتدا او را نصحیت می‌کند و در صورت عدم تأثیر می‌تواند از همخوابی با او خودداری کند و چنانچه این هم مؤثر واقع نشد، در حدّی که موجب رجوع وی و تغییر در اخلاق و رفتار او گردد می‌تواند بدون ایجاد جراحت یا کبودی او را بزند.
