سیدعبداللّه بن محمدشفیع مرعشی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدعبداللّه بن محمدشفیع مرعشی اصفهانی، شاعر و ادیب توانا در
قرن یازدهم هجری در
اصفهان بوده است.
[ویرایش]
میرزا عبداللّه مرعشی اصفهانی متخلّص به «عشق» فرزند میرزا محمّدشفیع مستوفی موقوفات، ابن میرزا رحمت‌اللّه بن میرزا ابوالحسن حسینی مرعشی، شاعر و ادیب توانا در قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است.
وی در اصفهان متولّد شده و در این شهر علم و ادب آموخته و به دامادی یکی از سلاطین صفویه درآمد. به فارسی و ترکی
شعر نیکو می‌سروده و دیوان او حدود ده هزار بیت شعر داشته است. و نسخه‌ای از آن در کتابخانه آقای حسین کوهی و نسخه‌ای در کتابخانه ملک طهران موجود است. این شعر از اوست:
"سیل افتاده است از پا تا خرابم کرده است ••• خورده صد خونابه آتش تا کبابم کرده است"
"کی توان ز آب و گل عالم مرا تعمیر کرد ••• سیل بی پروای استغنا خرابم کرده است"
"فیض‌ها پُر دیدم از نامهربانی‌های چرخ تلخ ••• کامی‌ها درین مینا گلابم کرده است".
[ویرایش]
عاقبت در سال ۱۰۷۴ق در سن ۳۰ سالگی
وفات یافته و جسدش به
مشهد مقدس نقل و در جوار
حرم مطهر امام رضا (علیه‌السّلام) مدفون شد.
[ویرایش]
[ویرایش]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۳۱.
