سوره مجادله

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


سوره مجادله سوره پنجاه و هشتم قرآن کریم است.


معرفی سوره مجادله

[ویرایش]

در آیه اول این سوره، سخن از مجادله و گفت وگوی پیامبر -صلی الله علیه وآله- با زنی است که شوهرش او را « ظهار » کرده بود؛ به همین مناسبت، سوره را «مجادله» یا «ظهار» نامیده‌اند. «ظهار» نوعی تحریم زن بود که در جاهلیت رواج داشت.

مفاد سوره

[ویرایش]

این سوره متعرض مطالب گوناگون از احکام و آداب و صفات است. قسمتی از آن مربوط به حکم ظهار است، قسمتی هم مربوط به نجوی و بیخ گوشی سخن گفتن است. قسمتی هم مربوط به آداب نشستن در مجلس. و قسمتی راجع به اوصاف کسانی است که با خدا و رسولش مخالفت می‌کنند، و یا با دشمنان دین دوستی می‌ورزند، و کسانی را که از دوستی با آنان احتراز می‌کنند معرفی نموده، به وعده‌ای جمیل در دنیا و آخرت دلخوش می‌سازد.
[۱] طباطبایی، محمد حسین، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۱۷۷.    


ویژگی‌های سوره مجادله

[ویرایش]

۱. این سوره ۲۲ آیه به عدد کوفی و بصری و شامی، ۲۱ آیه به عدد مکی و مدنی ، ۴۷۳ یا ۴۷۵ کلمه و ۱۷۹۲ یا ۲۰۴۶ حرف دارد.
[۲] فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، ۷۲۹ - ۸۱۷ق، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، ج۱، ص۴۵۶.    

۲. در ترتیب نزول ، یکصد و پنجمین و در مصحف شریف پنجاه و هشتمین سوره است.
۳. پس از سوره منافقون و پیش از سوره حجرات و پیش از هجرت در مدینه نازل شد و هیچ آیه مکی ندارد.
۴. از نظر کمیت، از سوره‌های مفصل و از نوع طوال و اندکی کمتر از یک حزب قرآن است.
۵. گفته شده است یک آیه منسوخ دارد.
۶. تنها سوره‌ای است که در هر یک از آیات آن اسم خداوند آمده است.

محتوای سوره مجادله

[ویرایش]

۱. داستان گفت و گوی زنی با پیامبر -صلی الله علیه وآله - درباره ظهار؛
۲. احکام فقهی ظهار و بیان کفاره آن؛
۳. آداب معاشرت با مردم و رعایت حقوق دیگران در مجالس عمومی؛
۴. نهی از نجوا و حرف‌های زیرگوشی و حدود و شرایط آن؛
۵. مصادیق حزب الله و حزب شیطان ؛
۶. صفات مؤمنان .
[۳] عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق.، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۹۵.    
[۴] سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۴۱--۴۳.    
[۵] زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۲۵۴.    
[۶] زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۱۹۴.
[۷] جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۱، ص۳۱۷.
[۸] رامیار، محمود، ۱۳۰۱-۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۸۷.
[۹] مکارم شیرازی، ناصر، ۱۳۰۵-، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۴۰۱.    
[۱۰] هاشم زاده هریسی، هاشم، ۱۳۱۷ -، شناخت سوره‌های قرآن، ص۴۱۹.


پانویس

[ویرایش]
 
۱. ↑ طباطبایی، محمد حسین، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۱۷۷.    
۲. ↑ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، ۷۲۹ - ۸۱۷ق، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، ج۱، ص۴۵۶.    
۳. ↑ عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق.، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۹۵.    
۴. ↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۴۱--۴۳.    
۵. ↑ زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۲۵۴.    
۶. ↑ زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۱۹۴.
۷. ↑ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۱، ص۳۱۷.
۸. ↑ رامیار، محمود، ۱۳۰۱-۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۸۷.
۹. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ۱۳۰۵-، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۴۰۱.    
۱۰. ↑ هاشم زاده هریسی، هاشم، ۱۳۱۷ -، شناخت سوره‌های قرآن، ص۴۱۹.


منبع

[ویرایش]

فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی،برگرفته از مقاله «سوره مجادله».    


رده‌های این صفحه : سوره‌های قرآن
جعبه ابزار