سلطان‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


سلطان‏ به معنای تسلط‌دارنده و در اصطلاح به حاکم و سرپرست یک جامعه گفته می‌شود.


معنای لغوی

[ویرایش]

سلطان دارنده به معنای ولایت و سلطنت بر مردم می‌باشد.

مالک حقیقی سلطنت

[ویرایش]

ولایت و سلطنت حقیقى بر خلق از آنِ خداوند است و همه موجودات مقهور قدرت اویند. به جهت بروز و ظهور این صفت الهى در پیامبران و جانشینان آنان، عناوین سلطان، سلطان عادل و سلطان حق در کلمات فقها بر رسول خدا صلّى‌اللَّه‌علیه‌وآله ‌و امامان معصوم علیهم‌السّلام
[۱] تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۲۰-۲۱.    
[۲] منتهى المطلب (ق)، س۱۰۲۴، ص۳۷۱.
[۳] جامع المقاصد، ج۲، ص۳۷۱.    
[۴] الأنوار اللوامع، ج۱۰، قسم۲، ص۸۹.
و نیز نایبان عام ایشان (فقهاى واجد شرایط)اطلاق شده است.
[۵] کتاب البیع (امام خمینى)، ج۲، ص۶۵۳.
[۶] النور الساطع، ج۱، ص۳۵۹.


پانویس

[ویرایش]
 
۱. ↑ تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۲۰-۲۱.    
۲. ↑ منتهى المطلب (ق)، س۱۰۲۴، ص۳۷۱.
۳. ↑ جامع المقاصد، ج۲، ص۳۷۱.    
۴. ↑ الأنوار اللوامع، ج۱۰، قسم۲، ص۸۹.
۵. ↑ کتاب البیع (امام خمینى)، ج۲، ص۶۵۳.
۶. ↑ النور الساطع، ج۱، ص۳۵۹.


منبع

[ویرایش]
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام،ج۴، ص۵۲۴.    


رده‌های این صفحه : واژه شناسی
جعبه ابزار