[ویرایش] حالتهاى دعا کننده هنگام دعا به لحاظ رجا، خوف، انقطاع و غیر آن، متفاوت است. در بعضى روایات متناسب با احوال دعا کننده، براى قرار گرفتن دستهاى او هیأت خاصى ذکر شده است، از جمله آنها حالت رهبه، یعنى ترس از خدا است که به جهت التفات به گناهان ارتکابى، به دعا کننده دست مىدهد. در این حالت مستحب است وى پشت دستهاى خود را تا محاذى صورت به طرف آسمان بالا ببرد تا نشانه شرمندگى و سرافکندگى وى در محضر خداى متعال باشد و بدین وسیله خداوند او را مورد لطفومرحمتومغفرت خویش قراردهد.
