تمرینذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تکرار عمل به منظور حصول عادت و آسان شدن آن بر انسان را تمرین گویند و از آن به مناسبت در بابهای صلات، صوم و حج یاد شده است.


حکم تمرین کودک بر اعمال عبادی

[ویرایش]

بر ولیّ مستحب است کودک را پس از رسیدن به سنّ تمییز (شش یا هفت سالگی) بویژه در پسر پس از نُه سالگی به نماز خواندن و نیز قضای آن؛ بلکه هر عبادتی ـ اعم از واجب و مستحب ـ در حدّ وسع و توانایی طفل، تمرین دهد.
و نیز تمرین دادن کودکان بر عادات و اخلاق حسنه مستحب است؛
[۱] جواهر الکلام، ج۱۶، ص۳۴۹.    
[۲] العروة الوثقی، ج۱، ص۷۴۱.
[۳] العروة الوثقی، ج۲، ص۲۱۷.
[۴] کلمة‏التقوی، ج۲، ص۶۶.
[۵] توضیح‏المسائل، ج۱، ص۷۸۵.
بلکه تأدیب و تنبیه آنان در راستای تمرین و عادت دادن به ترک معصیت یا انجام دادن واجبات بویژه پس از نُه یا ده سالگی در حدّی که موجب دیه نگردد جایز است.
[۶] مجمع المسائل، ج۳، ص۲۶۶.
[۷] توضیح المسائل (بهجت)، ص۳۱۴.    


مراد از شرعی بودن عبادت کودک

[ویرایش]

در اینکه عبادتهای کودک ممیّز، شرعی است ـ بدین معنا که امر شارع به ولیّ طفل جهت واداشتن وی مثلا به نماز، امر به طفل محسوب می‏گردد و در نتیجه عبادات او امتثال امر شارع خواهد بود و بر آن اجر و ثواب مترتّب می‏گردد ـ و یا صرف تمرین است و از جانب شارع، امری متوجه کودک نشده تا وی آن را امتثال کند، در نتیجه ثواب و پاداشی بر آن مترتّب نمی‏گردد، اختلاف است.
[۸] مستمسک العروة، ج۷، ص۱۰۱.    
[۹] التنقیح (الطهارة)، ج۷، ص۳۱۱-۳۱۰.

چنان‏که در مراد از شرعی بودن عبادات کودک، اختلاف است. گروهی شرعی بودن عبادات نابالغ را همچون شرعی بودن عبادات بالغ دانسته‏اند؛ بدین معنا که همان مصلحتی که در امر شارع به بالغ وجود دارد در امر به نابالغ نیز وجود دارد با این تفاوت که مصلحت نسبت به بالغ، الزامی و نسبت به نابالغ غیر الزامی است.

علت شرعی بودن عبادت کودک

[ویرایش]

در مقابل، برخی شرعی بودن عبادات نابالغ را به لحاظ مصلحت تمرین دانسته‏اند؛ بدین معنا که عبادت برای کودک به لحاظ مصلحت تمرین مستحب است و جز آن مصلحتی دیگر در عبادات نابالغ وجود ندارد.
[۱۰] مستمسک العروة، ج۷، ص۱۰۲-۱۰۱.    
[۱۱] فقه الصادق، ج۸، ص۲۸۵.    
[۱۲] فقه الصادق، ج۹، ص۳۴۴-۳۴۱.    


حکم عبادت کودک

[ویرایش]

بنابر قول به شرعی بودن عبادات کودک ممیّز، عبادات وی در صورت تحقق دیگر شرایط صحّت، صحیح است. در نتیجه اگر در اثنای نماز یا پس از آن و پیش از خروج وقت، بالغ شود اعاده لازم نیست.
[۱۳] منهاج الصالحین (خوئی)، ج۱، ص۲۰۳.    

وضوی او نیز صحیح است و نیازی به تجدید ندارد. چنان‏که اگر غسل جنابت یا غسل مسّ میّت کرده پس از بلوغ نیازی به تجدید آن نیست.
[۱۴] جواهر الکلام، ج۳، ص۴۲.    
[۱۵] جواهر الکلام، ج۷، ص۲۶۴.    
[۱۶] التنقیح (الطهارة)، ج۷، ص۳۱۰.

امّا بنابر قول به تمرینی بودن عبادات کودک، احرام حج یا عمره او سبب تحریم تروک احرام نمی‏شود و نیز ترک طواف نساء موجب حرمت زنان بر او نمی‏گردد.
[۱۷] تقریرات الحج (گلپایگانی)، ج۲، ص۴۰.    


پانویس

[ویرایش]
 
۱. ↑ جواهر الکلام، ج۱۶، ص۳۴۹.    
۲. ↑ العروة الوثقی، ج۱، ص۷۴۱.
۳. ↑ العروة الوثقی، ج۲، ص۲۱۷.
۴. ↑ کلمة‏التقوی، ج۲، ص۶۶.
۵. ↑ توضیح‏المسائل، ج۱، ص۷۸۵.
۶. ↑ مجمع المسائل، ج۳، ص۲۶۶.
۷. ↑ توضیح المسائل (بهجت)، ص۳۱۴.    
۸. ↑ مستمسک العروة، ج۷، ص۱۰۱.    
۹. ↑ التنقیح (الطهارة)، ج۷، ص۳۱۱-۳۱۰.
۱۰. ↑ مستمسک العروة، ج۷، ص۱۰۲-۱۰۱.    
۱۱. ↑ فقه الصادق، ج۸، ص۲۸۵.    
۱۲. ↑ فقه الصادق، ج۹، ص۳۴۴-۳۴۱.    
۱۳. ↑ منهاج الصالحین (خوئی)، ج۱، ص۲۰۳.    
۱۴. ↑ جواهر الکلام، ج۳، ص۴۲.    
۱۵. ↑ جواهر الکلام، ج۷، ص۲۶۴.    
۱۶. ↑ التنقیح (الطهارة)، ج۷، ص۳۱۰.
۱۷. ↑ تقریرات الحج (گلپایگانی)، ج۲، ص۴۰.    


منبع

[ویرایش]
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۲، ص۶۳۱.    


رده‌های این صفحه : عبادات صبی | فقه
جعبه‌ابزار